^ Góra strony
Biuletyn Informacji Publicznej  
Harminogram szkoleń ŚODR Częstochowa 
Harminogram szkoleń ŚODR Częstochowa 
Harminogram szkoleń ŚODR Częstochowa 
Harminogram szkoleń ŚODR Częstochowa 
Harminogram szkoleń ŚODR Częstochowa 

Zaloguj

Nawożenie rzepaku na wiosnę

Potencjał plonowania rzepaku na podstawie wyników doświadczeń COBORU kształtuje się na poziomie 5-5,5 ton/ha. Średnie plonowania na plantacjach produkcyjnych to około 3 tony/ha. Najważniejszym plonotwórczym środkiem produkcji jest nawożenie rzepaku. Najczęstszym błędem jest jednostronne niezrównoważone nawożenie azotem bez wiedzy o zasobności gleby i potrzebach pokarmowych uprawianej odmiany. System nawożenia powinien być budowany w oparciu o analizę gleby, w tym o aktualny odczyn pH, zasobność w fosfor, potas, magnez, siarkę i mikroelementy przed założeniem plantacji. Niedostateczne odżywienie roślin w te składniki limituje możliwość wykorzystania zastosowanego azotu. Wiosną istnieją jedynie ograniczone możliwości uzupełnienia niedoborów magnezu, siarki i mikroelementów.  Precyzyjnie dawkę azotu można wyznaczyć na podstawie zasobności gleby w azot (N min) na podstawie analizy gleby stacjach chemiczno rolniczych, jednak ze względu na wysokie koszty rolnicy rzadko z tej możliwości korzystają. Praktycznie dawka azotu określana jest na podstawie oceny stanu i obsady  roślin na wiosnę, prognozowanego plonu i ochrony roślin. Największe zapotrzebowanie na azot występuje u rzepaku już w bardzo wczesnej fazie okresu wegetacji. Zalecane wiosenne nawożenie azotem powinno zostać wykonane w 2  dawkach, aby zaspokoić zróżnicowane zapotrzebowanie roślin na azot podczas całego okresu wegetacji. Pierwsza dawka tuż przed wiosennym ruszeniem wegetacji w wysokości 50-75% dawki całkowitej. Rozsianie nawozu powinno nastąpić  na polu wolnym od śniegu i zdolnym do zniesienia obciążenia ciągnikiem z rozsiewaczem nawozów. Na glebach lekkich, z powodu niebezpieczeństwa wypłukania, wiosenna startowa ilość wysiewanego azotu nie powinna przekroczyć 90 kg/ha. Druga dawka azotu powinna być zastosowana na trzy tygodnie przed kwitnieniem w wysokości 25-50% dawki całkowitej. Efektywność plonotwórczą nawożenia azotowego można zwiększyć poprzez nawożenie magnezem i siarką. Niedobór magnezu objawiają się czerwienieniem liści szczególnie w czasie trwania niskich temperatur. Niedobór siarki powoduje częściowe zniekształcenie liści i przebarwienie na kolor jasnożółty aż do brunatnego. Liście są drobne, zwijają się łyżkowato, są twarde i kruche. Spośród mikroskładników na szczególną uwagę zasługują bor i mangan. Niedobór boru powoduje pękanie łodyg, gorsze zapylanie i w konsekwencji mniejszą liczbę nasion. Mangan odpowiada za dobry rozwój systemu korzeniowego, wysoką zawartość tłuszczu w nasionach i efektywne wykorzystanie azotu. Ostre niedobory tych składników można uzupełniać poprzez kilkakrotne zastosowanie nawożenia dolistnego aż do fazy pąkowania rzepaku.

siew punktowy rzepaku 9125 276 19882

 

This site uses encryption for transmitting your passwords. ratmilwebsolutions.com